Je kop boven het maaiveld uitsteken met CREF, een kwestie van vertrouwen
Hoe veilig is het soms? Hoe veilig is het, om andere mensen volledig te vertrouwen? Mensen die hulp aan je vragen?
In dit geval drie studenten die mij vroegen hulp te bieden bij het afstudeerproject van hun masteronderzoek Journalistiek en media. Ze gaven aan dat ze een positieve intentie hadden en onderzoek wilden doen naar hoe het toch kwam dat de CREF-Methode zo snel gegroeid is, in een relatief korte periode.
Natuurlijk wil ik dat. Ik geloof in de methodiek omdat de geluiden van de hulpvragers zo positief zijn en ik zie dat de vraag blijft stijgen. En tegelijkertijd ben ik wel benieuwd hoe een onafhankelijk onderzoeker ernaar kijkt. Ik ga direct aan de slag voor hen en bied allerlei materialen aan, zodat ze een zo goed mogelijk onderzoek kunnen uitvoeren. Ik denk met hen mee en zij ervaren een moment met het paard. Leuk en ook vooral leerzaam voor ons allemaal, want ieder onderzoek is meegenomen. Dacht ik …
Terwijl dit proces gaande was, kwamen er hier en daar wat haarscheurtjes in mijn eindeloze vertrouwen en openheid.
Deze ontstonden doordat mede CREF-collega’s mij complimenten gaven dat ik deze opdracht vanuit het IKEV had uitgezet. Ze gaven aan dat ze daarom wilden meewerken. Wel spraken ze hun ongenoegen uit over de behoorlijk opdringerige werkwijze van de journalisten, die soms zelfs als agressief werd ervaren. Mijn collega’s vroegen mij om de studenten daarop aan te spreken alsof ik hun stagebegeleider zou zijn.
Inmiddels ging ik zelf ook twijfelen aan hun positieve intenties. Maar, vertrouwen hebben in andermans intenties, dat was toch precies mijn thema? Iets waar ik zelf veel aan heb gewerkt en wat ik nu aan anderen leer: weer vertrouwen in de ander krijgen. Maar goed, ik liet het gebeuren en uiteindelijk kreeg ik het lang verwachte onderzoeksartikel onder ogen.
Ik las de eerste regels … en verstarde compleet. Durfde ik nog wel verder te lezen? Ik deed het … en kon het niet geloven. Ik kreeg steken in mijn buik. Vanwege alle onwaarheden en uitspraken die ik gedaan zou hebben, maar die foutief zijn geciteerd, en vooral vanwege het feit dat mijn vertrouwen en dat van mijn collega’s is beschaamd. Wij zijn er met open ogen ingetuind. Ik verzamelde moed en ben het artikel gaan corrigeren.
Ik begreep uit het artikel dat de andere geïnterviewden hadden gereageerd op uitspraken die ik niet heb gedaan. Ik begreep dus totaal hun reactie: als ik het zo voorgeschoteld zou krijgen, alsof de CREF een wonderlijk geneesmiddel zou zijn voor allerlei verschillende diagnoses, zou ik ook in de weerstand schieten.
Toen volgde de pijn. De pijn dat er in het artikel gesuggereerd wordt dat ik, zonder respect voor alle andere hulpverleners, zonder open te staan voor samenwerking, zonder enige wetenschappelijke onderbouwing mijn methode heb ontwikkeld en toepas.
Maar oké, ik ging verder en stuurde het gecorrigeerde artikel weer terug. De mede-geïnterviewden hebben ook hun citaten gecorrigeerd en teruggezonden. Ook plaatste ik vraagtekens bij de onderzoeksmethode. Bij een journalistiek onderzoek hoort toch een open vizier en hoor en wederhoor?
Ik kreeg het aangepaste artikel van hen terug, zie het inmiddels gepubliceerd op internet en ik ervaar nog steeds pijn. Mijn correcties zijn niet of nauwelijks overgenomen, er staan nog steeds onwaarheden in. De pijn maakt plaats voor machteloosheid, dat ik het juiste verhaal niet kan vertellen. Ik wil juist samenwerken met alle andere hulpverleners, maar dat komt niet in dit artikel naar voren.
Ondertussen blijf ik vertrouwen houden in mijn eigen basis en in het CREF-gedachtengoed waar inmiddels al zoveel mensen goed mee geholpen zijn. Ook ben ik me bewust geworden dat bij de succesvolle ervaringen ook weerstand hoort. Samen met alle andere CREF-collega’s kan ik blijven geloven in onze manier van werken door de geluiden die wij dagelijks terugkrijgen van hulpvragers.
Ik accepteer dat nog niet iedereen kan horen dat de CREF-Methode voor velen werkt. Ik blijf open staan voor open gesprekken en meer. Daarnaast blijf ik nog steeds liefde en vertrouwen geven aan eenieder die het wil en kan ontvangen.
